Wróciłam.......Naładowałam swój organizm pozytywną energią , nadmorskim powietrzem i niepowtarzalnym zapachem, będącym mieszaniną alg , błota, ryb i muszelek . Poczułam morze wszystkimi swoimi zmysłami. Usłyszałam fale rozbijające się o brzeg i całe mnóstwo ptaków,wrzeszczących nad moją głową. Zobaczyłam ogrom żaglówek i statków rybackich . Poczułam zimny piasek pod stopami i nasyciłam swoje kubki smakowe rybą, którą jadłam niemalże codziennie. Może to wszystko brzmi zbyt poetycko, ale właśnie w takim nastroju przybyłam do domu z Trójmiasta. Wróciłam do obowiązków, do moich kochanych piesków, za którymi się bardzo stęskniłam 💝💝💝💝i do codzienności, która mam nadzieję, że wcale nie okaże się szara i odziana w rutynę. Wróciłam do moich pasji i nowych wyzwań, którym mam zamiar stawić czoła.Nad morzem czas płynie inaczej, jakby trochę wolniej. Mam wrażenie, ze ludzie mieszkający tam są spokojniejsi i błahostki nie wyprowadzają ich z równowagi. Zresztą nie ma temu co się dziwić, bo wystarczy jeden rzut oka na bezkres bałtyku, a wszystko inne przestaje być ważne. Nasze problemy nagle wydają się mniejsze i w końcu znajdujemy sposób na ich rozwiązanie. Zawsze , gdy jestem nad morzem, czuję się tak jakby jakiś balsam otaczał mój system nerwowy i nie dopuszczał do niego złych bodżców ze świata zewnętrznego.
Któregoś dnia, gdy siedziałam z moją siostrą na plaży i czytałam książkę, spostrzegłam podpływającego do samego brzegu łabędzia.Ponieważ nigdy nie widziałam tego zwierzęcia z tak bliskiej odległości ( dzieliło nas od siebie jakieś 8 metrów) , zaczęłam się mu przyglądać i podziwiać jego urodę,gdy nagle on postanowił opuścić bezpieczne wody i wyjść na brzeg. Pomyślałam sobie wtedy, że pewnie zaraz się odwróci i poczłapie z powrotem w bezpieczną toń, ale on nie miał takiego zamiaru i zaczął kierować się w głąb plaży. A konkretniej w stronę siedzącej obok nas rodziny z dziećmi, którzy zajadali chipsy, na które ochotę też miał ten łabądż. Ojciec rodziny szybko zorientował się w czym rzecz i rzucając mu chipsy, próbował skierować go w inne miejsce. Łabądż początkowo chodził za nim jak pies( bardzo śmiesznie to wyglądało 😄),ale potem zorientował się, że chcą go wykiwać i znowu zaczął iść w stronę rodziny. Jej natomiast nie pozostało nic innego jak przesunąć się w stronę wydm. Podsumowując tą całą zabawną sytuację, mogę powiedzieć, że tym razem zwierzę wygrało z człowiekiem.
Komentarze
Prześlij komentarz